ذره از کــــل بــــگــــــریـــــزد وای از ذره جــــــزء
کــــه اگـــر عشق بداند، قطره هم دریاییست

چه گریزی ز حقیقت، چــــــه نــیازی به مجاز؟
شکـوه از کل به چه معنا،‌که به کل رویاییست

دیــــده هـــر ســـــو نـــگرد، جمع ببیند اضداد
غافل از جمله ی عالم که پی اش دنیاییست

مرگ ار سوی تو آمد چه گریزی ؟ چه هراس؟
مــــرگ افسوس ندارد که به حق احیایی است

گــــفـــتــه باشند که حق در نظر افتاده نهان
تـــــو اگـــــر نیک ببینی، ‌جملگی پیداییست

عقل خــــــواهد کـه به چنگ آورد ابعاد جهان
غــــافـل از اصل، که ادراک همه شیداییست

طـــاهر ار جمله جهان طعنه زند، رشک برد
گــــفـــتــــه ام یـار درون دل هر رسواییست